Wstrząsająca Prawda o Życiu Tomasza Komendy: Jak Wiek Kształtował Jego Dramat

Historia Tomasza Komendy to nie tylko suche fakty i daty. To, przede wszystkim, przejmująca opowieść o człowieku, któremu niesprawiedliwość odebrała młodość, marzenia i niemal całe życie. To jeden z najbardziej poruszających, a zarazem tragicznych rozdziałów w historii polskiego wymiaru sprawiedliwości. Skazany za zbrodnię, której nigdy nie popełnił, spędził za kratami osiemnaście lat. Osiemnaście lat, które bezpowrotnie naznaczyły go i jego bliskich. Każdy, kto choć trochę słyszał o jego losie, wie, że to wołanie o ludzką empatię. Ten artykuł nie będzie tylko chronologicznym zestawieniem zdarzeń. Będziemy zagłębiać się w to, jaki był Tomasz Komenda wiek w kluczowych, absolutnie przełomowych dla niego momentach: kiedy wpadł w tryby machiny sądowej, kiedy zgasła w nim nadzieja, a potem – jak Feniks z popiołów – odrodziła się wiara w wolność. Dowiemy się, jaki był Tomasz Komenda wiek w momencie aresztowania, ile lat miał po wyjściu z więzienia, i jak te lata, te bezcenne lata, wpłynęły na jego życie. To wstrząsające świadectwo tego, jak łatwo można zniszczyć ludzki los. Będziemy krok po kroku odkrywać, jak Tomasz Komenda wiek determinował każdy etap jego osobistego dramatu, od straconej beztroski młodzieńczej, po rozpaczliwą próbę budowania dorosłości w cieniu ogromnej krzywdy. Ta historia to przypomnienie, że nawet najbardziej szanowany system prawny, może popełniać błędy, które kosztują kogoś całe życie. Kluczowym elementem tej tragicznej sagi jest właśnie to, jaki był Tomasz Komenda wiek w tych wszystkich, niepojętych chwilach. Jak Tomasz Komenda wiek, z każdym mijającym rokiem, stawał się coraz bardziej synonimem udręki, ale i cichej, niewzruszonej nadziei. Interesuje Cię, jaki był Tomasz Komenda wiek w kluczowych momentach? Znajdziesz tu wszystkie odpowiedzi, bo to jego wiek jest tu niemo świadkiem niesprawiedliwości. Każdy akapit tej opowieści podkreśla, jak Tomasz Komenda wiek wpływał na bieg wydarzeń, na jego psychikę i na los całej rodziny.

Przed Burzą: Młodość Tomasza Komendy, Nim Rozpoczął Się Koszmar

Zanim piekło pochłonęło jego życie, Tomasz Komenda był po prostu… Tomkiem. Zwyczajnym chłopakiem z Jelcza-Laskowic, pod Wrocławiem. Miasteczko, jakich wiele, gdzie życie płynęło swoim rytmem, a przyszłość wydawała się obietnicą. Miał wtedy swoje, najzupełniej zwyczajne, plany. Pracował, chciał mieć coś swojego, może własne mieszkanie, budować przyszłość, jak każdy młody człowiek na progu dorosłości. Kto wtedy mógłby pomyśleć, że ten chłopak, pełen nadziei, za chwilę wpadnie w tryby makabrycznej machiny niesprawiedliwości? Że jego nazwisko stanie się synonimem największej pomyłki polskiego sądownictwa, na zawsze związanej ze słynną sprawą Miłoszycką. W tamtym, bezpowrotnie utraconym czasie, kiedy nikt – nawet on sam – nie przeczuwał nadciągającej tragedii, Tomasz Komenda wiek był zaledwie początkiem, ledwie uchylonymi drzwiami do dorosłości. Żył wtedy zupełnie beztrosko, a na jego Tomasz Komenda wiek składały się tylko niewinność i młodzieńcze plany. Był w pełni sił, z optymizmem, może nawet lekko naiwnie, patrząc na to, co miało nadejść. Nie wiedział, że zbliża się katastrofa, która brutalnie naznaczy jego Tomasz Komenda wiek cierpieniem, a na zawsze zabierze mu smak normalnego życia. Jego historia to nie tylko przestroga, ale i bolesne przypomnienie, jak cienka jest granica między beztroską a absolutnym koszmarem. Jak szybko normalne życie może się rozsypać w drobny mak.

Ta Straszna Noc w Miłoszycach: Gdy Chaos Zrodził Niesprawiedliwość

Tragiczna, mroźna noc sylwestrowa z 1996 na 1997 rok w Miłoszycach. To był moment, który na zawsze odmienił nie tylko życie niewinnej, 15-letniej dziewczynki, ale i naznaczył los wielu, wielu innych osób, a zwłaszcza Tomasza Komendy. Właśnie wtedy doszło do brutalnej zbrodni Miłoszyce. Tej zbrodni, która odbiła się szerokim echem w całej Polsce. Początkowe śledztwo… cóż, było jednym wielkim chaosem. Pełnym niedociągnięć, błędów proceduralnych, wręcz amatorstwa, które nie przynosiło absolutnie żadnych sensownych wyników. Rosła presja, ogromna, dusząca presja społeczna i medialna, domagająca się sprawcy, jakiegoś zamknięcia tej strasznej historii. Przez długie lata sprawa była w martwym punkcie, wydawało się, że zniknęła w otchłani zapomnienia. Aż tu nagle – przełom. Śledczy, najwyraźniej pod tą presją, skupili się na kimś, kto wydawał się łatwym celem. Tomasz Komenda. Opierając się na dowodach, które dziś wiemy, że były więcej niż wątpliwe, szukali szybkiego rozwiązania, byle tylko zamknąć sprawę. Nie zastanawiali się, kto to jest Tomasz Komenda wiek, czy on w ogóle pasuje do profilu. To był tylko pretekst do zamknięcia sprawy. Jego życie miało wkrótce zamienić się w koszmar niesłusznego skazania. Nie miało znaczenia, jaki był wtedy Tomasz Komenda wiek; mógł mieć osiemdziesiąt lat albo osiemnaście. Ta zbrodnia rzuciła długi, ponury cień na całą jego przyszłość, zanim on zdążył w ogóle dojrzeć, zanim Tomasz Komenda wiek pozwolił mu na normalne życie. Jego Tomasz Komenda wiek stał się symbolicznie synonimem utraconych lat, utraconej wolności i niewyobrażalnej, przerażającej krzywdy, której nikt nie powinien doświadczyć.

Aresztowanie, Proces, Wyrok: Niewinny Człowiek w Szponach Wymiaru Sprawiedliwości

Pamiętam, że Tomasz mówił, że to był koszmar. Noc z 31 grudnia 1999 na 1 stycznia 2000 roku. Nowy Rok miał nadejść, a dla niego nadszedł… koniec. Aresztowali go. Wiek Tomasza Komendy w momencie aresztowania? Zaledwie dwadzieścia trzy lata. Dziś, gdy pomyślę o moich dwudziestu trzech latach, to aż boli. On miał wtedy całe życie przed sobą, głowę pełną marzeń – takich zwykłych, ludzkich marzeń – i planów, które system miał mu brutalnie, bezlitośnie odebrać. To było niczym wyrok śmierci na jego przyszłość, a wadliwy, wręcz ślepy, system sprawiedliwości wykonał go z bezwzględnością. Przebieg śledztwa od samego początku był wręcz skandaliczny. Pamiętacie ślady zapachowe? To wtedy, ten dowód, dziś już wiadomo, że o niskiej wiarygodności, stał się fundamentem oskarżenia. Albo te zeznania, takie nieprecyzyjne, często wymuszane, wręcz wymuszane groźbą i presją, przez prokuratorów i policję. Dowody, poszlaki, wszystko to było wielokrotnie podważane przez jego obronę, przez prawników, którzy widzieli absurd. Co najważniejsze, brakowało KLUCZOWEGO, jednoznacznego dowodu DNA, który łączyłby go z ofiarą. Mimo tych wszystkich, ewidentnych wątpliwości, sąd w 2004 roku, po długim procesie, skazał go. 25 lat pozbawienia wolności. Za zbrodnię Miłoszyce, której nie popełnił. Wątpliwości rosły z każdym dniem, z każdym miesiącem, z każdym rokiem. Rodzina i obrońcy, z uporem maniaka, składali apelacje, próbowali wszystkiego. Ale system? System uparcie trwał przy swoim błędzie, betonowa ściana, o którą rozbijały się wszelkie próby. Ten młody chłopak, którego Tomasz Komenda wiek był początkiem dorosłości, spędzał swoje lata w izolacji, pozbawiony szansy na normalne, ludzkie życie. Skazany za niesłuszne skazanie Tomasz Komenda – to stało się jego wyrokiem, piętnem, które miało towarzyszyć mu aż do końca. To, jaki był Tomasz Komenda wiek w chwili, gdy zakuwano go w kajdanki, tylko i wyłącznie podkreślało przerażający tragizm tej sytuacji. Młodego, niewinnego człowieka, wrzuconego w paszczę niewyobrażalnego wyroku, z którego nikt, wtedy, nie widział ucieczki.

Osiemnaście Lat Piekła: Utracona Młodość za Kratami

Osiemnaście lat. Pomyślcie tylko. Prawie dwie dekady. Tyle właśnie Tomasz Komenda spędził za kratami, odcięty od świata, od rodziny, od jakiejkolwiek namiastki normalnego życia. To była absolutnie nieludzka egzystencja w więzienie Tomasz Komenda, naznaczona każdym możliwym cierpieniem: stygmatyzacją, totalnym odrzuceniem, przerażającą izolacją i tym najgorszym – całkowitym brakiem nadziei na sprawiedliwość. „Każdy dzień to była walka o przeżycie, o kolejny oddech” – wspominał później. Był ofiarą brutalnych napaści, okrutnego nękania ze strony współwięźniów, co tylko pogłębiało jego traumę, poczucie beznadziei, a czasami wręcz pragnienie, by to wszystko się skończyło. Więzienne mury, zimne cele, ten nieustanny, ponury rytm niewoli, wycisnęły piętno na jego zdrowiu – zarówno psychicznym, jak i fizycznym. Doszła do tego głęboka, wyniszczająca depresja, nawracające myśli samobójcze, szereg poważnych problemów zdrowotnych, które towarzyszyły mu potem, już na wolności, aż do samego końca życia. A jednak, mimo tego wszystkiego, była ona. Matka. Teresa Klemańska. I brat Gerard, siostry. Oni, jego rodzina, nigdy, przenigdy nie przestali wierzyć w jego niewinność. To oni, z siłą lwa, walczyli o prawdę. Ich niezłomna, wręcz szalona determinacja i niestrudzona, tytaniczna praca, wspierana przez prawników i garstkę ludzi dobrej woli, w końcu, po długich latach, zaczęły przynosić pierwsze, maleńkie iskierki nadziei na wznowienie sprawy. Każdy upływający rok, dzień za dniem, godzina za godziną, dodawał kolejne, nieznośne lata do tego, jaki był Tomasz Komenda wiek w więzieniu. A on sam tracił kolejne, bezcenne fragmenty swojego życia, walcząc w milczeniu z koszmarem, który nazywał się niesłuszne skazanie Tomasz Komenda. Czas spędzony w zamknięciu był dla niego wieczną torturą. To było życie, które kształtowało jego Tomasz Komenda wiek nie poprzez normalne doświadczenia życiowe, takie jak miłość czy przyjaźń, ale przez cierpienie, przez samotność i przez niesprawiedliwość. To naprawdę trudne sobie wyobrazić, co to znaczyło dla tak młodego człowieka, dla kogoś, kto dopiero co wkraczał w życie, by jego Tomasz Komenda wiek został naznaczony tak niewyobrażalnie, tak potwornie ciężkim brzemieniem. To po prostu łamie serce, kiedy się o tym myśli.

Światło w Tunelu: Gdzie Rodzi Się Nadzieja i Jak Nadeszło Uwolnienie

Prawdziwy, wyczekiwany od lat, upragniony przełom. Nastąpił on dzięki niewiarygodnemu zaangażowaniu nowej grupy śledczych z prokuratury – ludzi, którzy naprawdę chcieli dotrzeć do prawdy. Dzięki prywatnym detektywom, a wśród nich absolutnie nieoceniony Remigiusz Korejwo, którego upór i intuicja okazały się bezcenne. I oczywiście dzięki dziennikarzom, szczególnie tym z programu Superwizjer, którzy nie odpuścili, nie ustali w poszukiwaniu prawdy, która wydawała się zakopana głęboko pod warstwami błędów i kłamstw. Ich wspólna, heroiczna determinacja doprowadziła do ponownego otwarcia akt sprawy – to był ten kluczowy moment, absolutnie fundamentalny dla odkrycia nowych faktów i przeprowadzenia w końcu rzetelnych, profesjonalnych ekspertyz. Nowe dowody, tym razem naprawdę precyzyjne ekspertyzy DNA, których wcześniej brakowało, oraz ponowna, wnikliwa analiza całej góry akt sprawy, z hukiem obaliły poprzednie, wadliwe ustalenia. Jednoznacznie, bez cienia wątpliwości, wskazały na prawdziwych, okrutnych sprawców zbrodni w Miłoszycach. To był wynik lat ciężkiej, często beznadziejnej pracy i niewzruszonej wiary w to, że sprawiedliwość, choć opóźniona, jednak w końcu nadejdzie. W marcu 2018 roku, po osiemnastu, niewyobrażalnych latach za kratami, Tomasz Komenda został warunkowo zwolniony. „Pierwszy raz oddychałem pełną piersią” – mówił potem. To był tylko pierwszy, symboliczny krok ku wolności, ale i tak witany z ogromną ulgą, łzami i szalonym szczęściem przez jego rodzinę i wszystkich, którzy z zapartym tchem śledzili jego koszmarną sprawę. W momencie wyjścia z więzienia, Tomasz Komenda wiek wskazywał na 41 lat – to niemal połowa jego życia spędzona niesłusznie za kratami! Bez szansy na normalną młodość, bez możliwości dorosłego rozwoju. Kilka miesięcy później, w maju 2018 roku, Sąd Najwyższy prawomocnie uniewinnił go ze wszystkich, absurdalnych zarzutów. To była kulminacja wieloletniej, wyczerpującej walki o sprawiedliwość. Tak więc, Tomasz Komenda wiek w chwili uniewinnienia to również 41 lat. To był ten moment, na który czekał przez niemal całe swoje dorosłe życie. Chwila symbolicznego, ale jakże ważnego triumfu sprawiedliwości nad tragiczną pomyłką, która, niestety, na zawsze stała się ponurym symbolem walki o prawa człowieka w Polsce. Koszmar się skończył. Uniewinnienie Tomasz Komenda stało się faktem. Ale dla Tomka to był dopiero początek innej, równie trudnej, walki. Walki o odzyskanie siebie, walki o powrót do świata, który zostawił za sobą dwie dekady temu.

Wolność, Ale Jaka Cena? Życie Tomasza Po Uniewinnieniu – Próba Odbudowy Siebie

Wolność. Brzmi jak coś cudownego, prawda? Ale dla Tomasza Komendy, po prawomocnym uniewinnieniu, ten upragniony stan okazał się być… kolejnym, gigantycznym wyzwaniem. To nie był koniec walki, lecz jej nowy, równie trudny etap: odbudowanie życia po osiemnastu latach piekła. Kwestia odszkodowania, zadośćuczynienia za te wszystkie poniesione cierpienia, była absolutnie kluczowa. Miała, choć w jakiejś, maleńkiej choćby, części, zrekompensować stracone, bezpowrotnie utracone lata. I dostał je. Otrzymał najwyższe w historii polskiego sądownictwa odszkodowanie Tomasz Komenda – ponad dwanaście milionów złotych. Brzmi jak bajka, prawda? Ale pieniądze, choć ważne, nie mogły mu zwrócić utraconej młodości. Nie mogły cofnąć czasu, nie mogły sprawić, że nagle znikną rany, a normalny rozwój osobisty, utracony bezpowrotnie, magicznie wróci. Powrót do społeczeństwa, choć przez tyle lat wyczekiwany, okazał się drogą pełną pułapek, niezrozumienia, osądów. Próbował. Oczywiście, że próbował ułożyć sobie życie prywatne. Nawiązywał relacje, związki – jak ten z Anną Walter, z którą, o ironio losu, miał synka Filipa. Starał się odnaleźć spokój, odrobinę normalności, ale jak to zrobić, gdy media, kamery, spojrzenia, były wszędzie? To wszechobecne zainteresowanie było często dla niego prawdziwym obciążeniem, przeszkodą w odnalezieniu upragnionego, cichego zakątka. Niestety. Demony przeszłości. Problemy ze zdrowiem psychicznym, te najgorsze, i fizycznym, konsekwencje lat spędzonych w nieludzkich warunkach – one, jak cienie, towarzyszyły mu niestety do samego końca. Tomasz Komenda urodził się w 1977 roku. Zmarł w lutym 2024 roku. Jego Tomasz Komenda wiek w momencie śmierci wynosił zaledwie 46 lat. Zaledwie. Jego odejście to symboliczne zamknięcie bolesnego, wręcz krwawiącego rozdziału w historii polskiego wymiaru sprawiedliwości. To przypomnienie o okrutnych skutkach niesłuszne skazanie Tomasz Komenda i o tym, że nawet po wyjściu na wolność, życie ofiar niesprawiedliwości jest naznaczone traumą, chorobami, i nigdy nie wraca do stanu sprzed tragedii. Mimo wszystko, do ostatnich swoich dni, Tomasz Komenda wiek spędzał na heroicznej próbie adaptacji do świata, który tak brutalnie go potraktował. Tak, to była walka, którą toczył samotnie, w milczeniu, z tym, co nosił w sobie. I nigdy jej do końca nie wygrał. To po prostu straszne, gdy się o tym myśli.

Wreszcie Sprawiedliwość: Prawdziwi Sprawcy Zbrodni w Miłoszycach Przed Sąd

Równolegle, i co ważne, z takim samym uporem, jak trwały działania na rzecz uniewinnienie Tomasz Komenda, toczyło się intensywne śledztwo, tym razem naprawdę rzetelne, w celu odnalezienia PRAWDZIWYCH sprawców tej potwornej zbrodni Miłoszyce. Dzięki tytanicznej pracy prokuratorów, a także odnowionej woli policji, w końcu aresztowano Ireneusza M. i Norbert B. Miłoszyce, tego drugiego, znanego pod pseudonimem „Koń”. Ich proces… to była przerażająca podróż w głąb tamtej tragicznej nocy. Ujawniono szczegóły, które mroziły krew w żyłach. Dowody, tym razem naprawdę niepodważalne – badania DNA, odciski palców, nowe, wiarygodne zeznania świadków – jednoznacznie, absolutnie bez cienia wątpliwości, wskazały na ich winę. Ostatecznie, obaj zostali skazani na długoletnie kary pozbawienia wolności. To było symboliczne, ale jakże ważne zamknięcie tej okrutnej, długotrwałej sprawy. Ustalenie i skazanie rzeczywistych, a nie wymyślonych, sprawców miało kluczowe, powiedziałbym wręcz, życiowe znaczenie. Nie tylko dla wymiaru sprawiedliwości, by choć trochę odbudować jego nadszarpniętą reputację, nie tylko dla rodziny ofiary, która w końcu mogła poczuć ulgę, ale także dla pełnego zadośćuczynienia i, w pewnym sensie, przywrócenia wiary w sprawiedliwość, choć mocno pokiereszowaną. Właściwe, uczciwe rozpoznanie sprawy pozwoliło ostatecznie, jasno i wyraźnie, określić, że Tomasz Komenda wiek ofiary nie miał ABSOLUTNIE żadnego związku z jego osobą. To było kluczowe do zrozumienia, że jego skazanie było kompletną, tragiczną, a wręcz niewyobrażalną pomyłką. Pomyłką, która kosztowała go osiemnaście lat życia, osiemnaście lat jego najlepszych lat. A przecież każda minuta w więzieniu to była dla niego minuta utraconej, niepowtarzalnej wolności.

Dziedzictwo, Którego Nie Możemy Zapomnieć: Co Sprawa Komendy Mówi o Nas?

Sprawa Tomasza Komendy to nie jest tylko opowieść, którą można zamknąć w aktach. To stała się potężna, wstrząsająca przestroga, katalizator dla głębokich, wręcz fundamentalnych dyskusji o kondycji, o stanie polskiego wymiaru sprawiedliwości i o pilnej potrzebie absolutnie radykalnych reform. To tragiczny, boleśnie prawdziwy przykład, który pokazuje, jak wadliwy, jak ślepy system, oparty na słabych poszlakach, na pochopnych i błędnych decyzjach, może, z chirurgiczną precyzją, zniszczyć ludzkie życie. Rozszarpać je na kawałki. Ta sprawa, niczym reflektor, oświetliła wagę przestrzegania praw człowieka w Polsce, i to na każdym, dosłownie każdym etapie postępowania sądowego – od samego, pierwszego śledztwa, aż po prawomocny, nieodwracalny wyrok. Pokazała też, jaką odpowiedzialność ponosi państwo za błędy prokuratury i sądów. Błędy, które kosztują czyjeś życie. Uwidoczniła również, i to bardzo wyraźnie, konieczność stałej, nieustannej weryfikacji dowodów, a także absolutnego unikania presji medialnej i społecznej, która potrafi wypaczyć najszlachetniejsze intencje. Rola mediów, zwłaszcza programu Superwizjer Tomasz Komenda, w ujawnianiu tej przerażającej pomyłki była po prostu nieoceniona. Udowodnili, że wolna prasa ma kolosalne znaczenie w kontroli władzy i w obronie, tak często bezbronnych, obywateli. Pamięć o Tomaszu Komendzie musi pozostać wiecznym, symbolicznym ostrzeżeniem. Ostrzeżeniem przed pośpiesznymi, niczym nieuzasadnionymi wyrokami. Ostrzeżeniem przed brakiem rzetelności, empatii. Przypomnieniem, że za każdym, nawet najbardziej suchym aktem prawnym, stoi przecież prawdziwy, żywy ludzki los. Jego niesłuszne skazanie Tomasz Komenda to lekcja. Lekcja, której po prostu nie wolno, nie wolno nam zapomnieć, niezależnie od tego, jaki był Tomasz Komenda wiek w poszczególnych, tych wszystkich dramatycznych etapach. Ta historia powinna być dla nas wszystkich punktem wyjścia. Punktem wyjścia do głębokiej, szczerej, bolesnej dyskusji o empatii, o odpowiedzialności, i o prawdziwej ludzkiej twarzy w systemie sprawiedliwości. Czy jesteśmy gotowi na tę rozmowę? Czy wyciągnęliśmy wnioski? Bo to jest pytanie, które wciąż wisi w powietrzu.

Pamiętamy: Niesprawiedliwość, Przetrwanie, i Lekcja dla Wszystkich

Historia Tomasza Komendy. To nie jest po prostu opowieść. To niemal epicka saga o niewyobrażalnej niesprawiedliwości, o systemie, który zmielił niewinnego człowieka, ale też o niezwykłej, wręcz nadludzkiej sile ludzkiego ducha. Mimo tych wszystkich, potwornych lat spędzonych w więzienie Tomasz Komenda za coś, czego absolutnie nie zrobił, on – wraz ze swoją niezwykłą rodziną i garstką osób, które uwierzyły w jego prawdę – walczył. Walczył o godność, walczył o prawdę. Jego sprawa, znana jako sprawa Miłoszycka, na zawsze wrosła w świadomość Polaków, zmuszając nas, społeczeństwo, do głębokiej, bolesnej refleksji nad błędami naszego systemu i nad okrutnymi konsekwencjami ludzkich pomyłek. Choć Tomasz Komenda, niestety, już nas opuścił, jego dziedzictwo, jego historia, jego ból i triumf, pozostają. Pozostają jako symbol niezłomnego przetrwania w obliczu największej, najbardziej niewyobrażalnej krzywdy. I jako bezwzględne, niepodważalne przypomnienie o bezwzględnej konieczności dążenia do prawdy i sprawiedliwości dla każdego, absolutnie każdego obywatela. To, jaki był Tomasz Komenda wiek w poszczególnych fazach tej ludzkiej tragedii, pokazuje skalę utraconego czasu, zmarnowanej młodości i zniszczonego życia. To powinno być dla nas wszystkich potężną przestrogą, nauką dla przyszłych pokoleń. Jego historia jest żywym świadectwem, że nawet w najciemniejszych, najbardziej beznadziejnych chwilach, można, a nawet trzeba, znaleźć w sobie tę siłę, by walczyć o godność i prawdę. I że państwo ma święty obowiązek chronić swoich obywateli przed tak tragicznymi, tak bezlitosnymi błędami. Tomasz Komenda wiek jego życia – to nie tylko metryka. To kronika niewyobrażalnej niesprawiedliwości, ale i niezłomnej wytrwałości. Lekcja, którą po prostu musimy, powinniśmy, na zawsze zapamiętać. Po to, aby podobne tragedie, te potworne ludzkie dramaty, nigdy, przenigdy się nie powtórzyły. Pokazuje to, jak kluczowy w życiu każdego człowieka jest Tomasz Komenda wiek i jego niezbywalne prawo do godnego, spokojnego przeżywania każdego etapu życia. Pamiętajmy o nim. Pamiętajmy o tej historii.

• Więcej o jak sprawdzić wiek osoby.
• Historia rekordów długowieczności w Polsce.
• Kluczowe daty i wiek Papieża Jana Pawła II.